JavaScript lijkt te zijn uitgeschakeld in uw browser.
U moet JavaScript geactiveerd hebben om de volledige functionaliteit van deze website te kunnen benutten.

Tino Luciano

Tino Luciano (1953, Sardinië) begon zoals de meeste kunstenaars al vroeg met schilderen. In zijn imaginaire schilderijen zijn duidelijk verwijzingen naar surrealistische en metafysische stromingen van de afgelopen eeuw te vinden. Het kan dan ook ‘imaginaire figuratie’ genoemd worden. Zijn liefde voor de Europese Renaissance karakteriseert zijn werk, zonder dat het slechts een verwijzing wordt. Dit uit zich vooral in de figuren met klassieke gezichten, hun houdingen en de kledij. Soms verwijst Luciano naar de antieke oudheid en refereert aan onbekende werelden uit andere tijden. Het zijn in wezen allegorische voorstellingen. Luciano gaat niet uit van een vooropgezet plan. Al schilderend groeit dus de voorstelling. Dat is ook wat het werk fascinerend maakt: hij laat zijn onbewuste instincten en emoties de vrije hand, waardoor een poëtische droomsfeer wordt opgeroepen van een over het algemeen positieve aard. Dit kan vooral toegeschreven worden aan zijn kleurgebruik dat hij, net als de compositie van het werk, puur gevoelsmatig kiest. De kleuren worden een manier om het licht te reflecteren dat nergens vandaan lijkt te komen, maar vanuit het schilderij zelf straalt. Zijn werk ademt een sfeer van aanlokkelijke paradijselijkheid uit die niet van deze wereld is. Mens en dier leven vredig samen: al vliegend, musicerend of gewoon zittend in het landschap. Het heeft ook iets weg van een schouwspel: alsof de figuren op het toneel een theaterstuk opvoeren. Die vrije manier van het benaderen van de figuratie schept ook een soort van onvoorspelbaarheid. Hij hoeft zich nergens aan te houden: hij kan spelen met verhoudingen, perspectief, vormen en kleuren zonder dat het de indruk wekt dat iets ‘Niet klopt’. Fantasie hoeft ook niet te kloppen. De dromerige sferen waarin de schilderijen van Tino Luciano verkeren worden in balans gebracht door de precisie waarmee ze gemaakt zijn. De verschillende beeldaspecten refereren aan meerdere betekenissen. Het zou dus onmogelijk en zinloos zijn om te proberen ieder detail te verklaren. De enige manier om zijn schilderijen te interpreteren is gewoon ‘ervoor open staan’ en de fantasie de vrije loop te laten.